Agar kattalar ajralgan bo'lsa, unda bolalar aybdor emaslar. Ammo, ehtimol, ular ko'ngli qolgan, g'azablangan bo'lishadi. Ota-onasi ajrashganidan keyin bolalar ko'pincha o'zlarini aybdor deb hisoblashadi. Bolani kamroq travmatizatsiya qilish uchun ular bilan gaplashish kerak.
Ko'rsatmalar
1-qadam
Agar oilada bir nechta bola bo'lsa, ularni birlashtiring. Bolalar ikkala ota-onadan ham birlashib, ajralish to'g'risida ushbu javobga kelishganliklari to'g'risida bir xil qarorni eshitishlari kerak. Bolani oddiy og'zaki shaklda xabardor qilish yaxshidir, masalan: "Biz hozircha alohida yashashga qaror qildik. Biz birgalikda yashashdan baxtsizmiz".
2-qadam
Ajrashganiga qaramay, bolangizga siz hali ham bir-biringizni yaxshi ko'rishingizni ayting. Bolalar ushbu ma'lumotni albatta eshitishlari kerak. Ko'pincha bola o'zini ota-onasining ajrashishi butunlay uning aybi bilan aybdor deb biladi. Siz bolaga bu tubdan noto'g'ri ekanligini isbotlashingiz va ko'rsatishingiz kerak.
3-qadam
Sizga "Nega?" Degan savol beriladi. Bir paytlar ular his qilgan tuyg'ular o'zgargan, yo'q bo'lib ketganligini tushuntiring. Agar his-tuyg'ular bo'lmasa, unda bir-birining hayotini buzmaslik uchun ajralish yaxshidir. Ota-onalar farzandingiz bilan munosabatda bo'lganda baqirish, ovozingizni ko'tarish yoki tajovuzkor gapirishning hojati yo'q. Shuning uchun u buni butun oilani emas, balki bitta ota yoki onaning qarori deb o'ylashi mumkin.
4-qadam
Ushbu ajralish masalasi bo'yicha bolalar sizga savollar berishadi. Agar bola siz bilan gaplashishni istamasa, unda hech qanday holatda unga bosim o'tkazmang. Unga hamma narsani o'ylab, tortish uchun vaqt bering. Ular his-tuyg'ularini qo'zg'atsin, bu masala bo'yicha o'z fikrlarini aytsinlar, bu uchun ularni rag'batlantirsinlar. Savollarga aniq, qat'iy javob bering va yolg'on gapirmang.
